BİR ADAM OTURUR KIYIDA

Bir adam oturur kıyıda, kendinle içiçe
Dinler zamanın sesini, sessizce.
Yudumlar bardağındaki sakin yılları
Bakışları dalgın, sanki süzer ve tartar
Tortularını hayatın.
Garipser, tutamadığı özetini yılların
Ve hatta,
Avuçlarında dörtnala koşan saatleri.

Bir adam oturur kıyıda, izler güneşi
Altın sarısı başaklarda başka,
Kıvrım kıvrım sularda bir başka
Danseder sandallarla kolkola.
Bir an özenir, hani olur ya
Çekip gidesi gelir uzaklara,
Çiçeği burnunda arzuyla
Bir deli umutla ve heyecanla
Peşinden sürükleyip yılları.

Bir adam oturur kıyıda, gözleri arar Akıp giden gençliğini,
Enginlerden gelen takalar misali
Bırakıp gerisinde köpüklü dalgalar.
Ne yaman çelişkidir şu zaman,
Çocukken hızlansın dersin
Yaşlanınca geri sarmak istersin.

Bir adam oturur kıyıda,
Oturur kıyıda bir adam.

Fazıl Alasya / 04 Temmuz 2020